Fortuna Wild Sour Pigwa

Czekałem na to piwo od momentu, gdy Browar Fortuna zapowiedział kooperację z belgijskim browarem Boon, jednym z najsłynniejszych producentów klasycznych lambików. Jestem miłośnikiem tego gatunku, wobec tego piwo oparte na produkcji Boon musiało wzbudzić moje zainteresowanie!
Zaskoczyło mnie wydanie takiego piwa w serii Fortuna, która jest przeznaczona dla dość słodkich piw z różnymi sokami. Spodziewałbym się raczej nowego Komesa, który jest bardziej ekskluzywną marką browaru Fortuna - zwłaszcza, że Komesy nawiązują do belgijskich stylów piwnych. Ale nie! Mieszanka lambika z piwem pszenicznym Fortuny oraz sokiem z pigwy wyszła jako śmieszne piwo "Fortuna Wild Sour Pigwa". Bardzo nie lubię takiego pomieszania językowego, aczkolwiek trochę to rozumiem. Nikt nie wie, jak brzmi "pigwa" po angielsku - a "Fortuna Dzika i Kwaśna z Pigwą" też nie brzmi jak nazwa bestsellera. Do tego etykieta z jakimś dziwnym małpiszonem... Nijak nie pasuje mi to do ekskluzywnego lambika, dojrzewającego parę lat w dębowej beczce! Być może browar chciał przyciągnąć do tego ciekawego piwa także ludzi nie mających pojęcia o lambikach, za to lubiących Fortuny z sokiem?
Dość tych rozważań, przejdźmy do rzeczy - czy w ogóle jest o co kruszyć kopie? Lambika jest tu 28%, do tego piwo Fortuny oparte na pszenicy, sok z pigwy i jabłek (?). Liczyłem na wyższy udział lambika, ale pewnie podniosłoby to cenę - a Fortuna nie należy przecież do drogich piw. Piwo ma ciemnozłoty kolor, jest mętne i ma pianę o średniej wielkości i trwałości. Cechuje się owocowym, lekko kwaśnym aromatem, który zachęca do jak najszybszej degustacji - co uczyniłem bez zbędnej opieszałości. Wild Sour Pigwa jest tylko delikatnie słodka (kamień z serca!) i ma wyraźną kwaśność na finiszu. Trudno mi powiedzieć, ile z tej kwaśności wynika z pigwy, a ile z lambika - podobnie zresztą z owocowym aromatem. Nuty typowo lambikowe (piwniczne, ziemiste, stajenne) są niemal nieobecne; coś tam chwilami wyczuwałem (na granicy autosugestii).
Brzmi zachęcająco, czy niekoniecznie? Może spróbuję jeszcze jeden łyk... Gdybym go miał, gdyż piwo zniknęło w mgnieniu oka! Faktem jest, iż Fortuna stworzyła piwo niesamowicie pijalne. Szkoda, że to już końcówka lata, gdyż świetnie by się sprawdziło podczas upałów. Nie pamiętam, kiedy tak szybko opróżniłem szkło. Sam nie wiem, czy się obruszać, czy cieszyć - że browar zrobił z lambika coś tak przystępnego! Polecam, spróbujcie sami. Myślę, że będzie to znakomite wprowadzenie do poszerzenia piwnych horyzontów!

Cisza Nocna (Biedronka)

Tym razem kolejne piwo z Biedronki! Wydaje mi się, że produkty Manufaktury Piwnej browaru Jabłonowo są również dostępne w innych sklepach, ale faktem jest, iż są w stałej ofercie owadzich dyskontów - zatem wrzucam je do tego samego worka. Czy można kupić dobre piwo w Biedronce? Kliknij i dowiedz się!
Właściwie to nie musisz klikać, bo dalsza część tekstu jest właśnie tu. Poza tym wiadomo już, że można tam znaleźć piwa dobre - aczkolwiek tylko okazyjnie. O czym to... A! Cisza Nocna! Jest to ciemny lager zawierający 6,3% alkoholu. W szkle wieńczy go beżowa, drobnopęcherzykowa piana, która prezentuje się okazale. Aromat mocno słodowy, kojarzący się z murzynkiem (ciastem, oczywiście) lub bardzo ciemnym chlebem. Smak uzupełnia te nuty lekkim karmelem. Goryczki właściwie brak. Pije się to zaskakująco przyjemnie, gdyż piwo jest lekkie w odbiorze.
Nie ma się tu czym zachwycać, Cisza Nocna jest dość jednowymiarowa - jednakże jest to całkiem udane i smaczne piwo. Polecam, spróbujcie! Za niecałe 3 zł jest to inwestycja o wysokiej stopie zwrotu, a może przy okazji dobijecie do kwoty uprawniającej do kolejnej naklejki ze Świeżakiem.

Petronelka - saison z jałowcem

Jałowiec to ciekawa roślina i wdzięczny dodatek do piw. Niedawno na spacerze w lesie "przetestowałem" jej owoce w różnych stadiach rozwoju i właściwie wszystkie obdarzały mnie interesującymi aromatami, od mocno żywicznego, przez pieprzowo-przyprawowy aż do miodowego. Wobec tego z chęcią spróbowałem saisona z jałowcem z browaru Szałpiw (czyli Wojciech i Jan Szała, ojciec i syn).
Zaskoczył mnie bogaty skład: użyto aż trzech odmian chmielu i wielu przypraw (poza jałowcem są to kolendra, imbir, anyż i kardamon). Piwo jest mętne, piana dość szybko znika. Aromat przyprawowy z lekką nutą cytrusową, smak - podobnie. Na finiszu ziołowa goryczka. Piwo jest dobrze pijalne, ale poza tym nie sprawiło mi szczególnej przyjemności. W piwie ceni się złożoność smaku i aromatu, jednakże w mojej ocenie Szałpiw tutaj przedobrzył. Trudno mi odróżnić w Petronelce poszczególne elementy składowe (gdyż żadna z nut się nie wyróżnia), wobec czego brakuje mi jakiegokolwiek degustacyjnego punktu zaczepienia.
Można spróbować i potrenować swoje umiejętności sensoryczne. Ja jednak raczej już do tego piwa nie wrócę.

Kustosz IPA (Biedronka)

Ostatnio w Biedronce zaczęły się pojawiać piwa nieco ciekawsze, niż jasny eurolager w wersji naturalnej (Fasberg/Kustosz) lub potężnej (VIP). Doszły mnie słuchy, iż niektóre sklepy nawiedził nawet witbier czy blonde, jednakże takich rarytasów u mnie do tej pory nie zaznałem. Za to odnalazłem na półkach Kustosza w gatunku IPA w iście burżuazyjnej cenie 2,99 zł! Nie samym Duchesse de Bourgogne człowiek żyje, zatem sięgnąłem śmiało po butelkę tego trunku.
Etykieta poinformowała mnie o zawartości 6% alkoholu oraz nieco poniżej 14% ekstraktu. Dość mało, jak na IPA, ale postanowiłem się nie zniechęcać. Aromat jest wyraźnie chmielowy, niestety niezbyt wyszukany. Śladów amerykańskich chmieli nie odnalazłem, aromat jest bardziej trawiasto-ziołowy. Kustosz IPA ma ładną i trwałą pianę, która lekko koronkuje na szkle. W smaku przeważa słodowość zwieńczona delikatną goryczką. Nie jestem miłośnikiem bardzo gorzkich piw, ale tu ponownie jest jej zbyt mało w stosunku do norm w tym stylu.
W efekcie otrzymałem piwo dość słodkie z gorzkawym finiszem i aromatem taniego chmielu. Jak na 2,99 zł - nie jest źle! Jeśli robisz akurat zakupy na grilla w Biedronce, Kustosz IPA stanowi dobrą alternatywę dla eurolagerów - ale reprezentant gatunku to zdecydowanie nie jest.

Piotrek z bagien - Watermelon Ale

Lato w pełni, zatem browar Jan Olbracht zdecydował się na świetny ruch i przygotował piwo z sokiem z arbuza. Czy istnieje owoc, który bardziej kojarzy się Wam z latem niż arbuz? Co prawda jego sok to głównie woda, ale z ciekawością nabyłem rzeczone piwo.
Barwa bursztynowa z różowymi przebłyskami, do tego obfita (choć nietrwała) piana, mętne. Aromat intensywnie owocowy, najbardziej wyraźny jest melon - a pod nim nieco ostrzejsza nuta chmielowa. W smaku również dominuje melon, wyczuwalna jest także lekka nuta słodowa. Na finiszu delikatna i krótka goryczka. Jak można się domyślić po powyższym opisie, Watermelon Ale jest bardzo pijalne i orzeźwiające; znakomicie się sprawdzi w obecnych upałach. Co prawda dla mnie jest to piwo melonowe, a nie arbuzowe, ale to przecież zbliżone owoce, zatem nie będę się czepiać. Jeśli szukacie lekkiego, ożywczego piwa na ciepłe dni - polecam!

1 na 100 (Kormoran)

Piwa bezalkoholowe cieszą się ostatnio dużą popularnością. Przyznam, że omijałem je w sklepach, ale głosy znajomych przekonały mnie, że warto przyjrzeć się im bliżej. Wobec tego nabyłem wyrób browaru Kormoran, który... nie jest piwem bezalkoholowym. Prawie.
1 na 100 - sekret kryje się w nazwie, gdyż jest to piwo zawierające 1% alkoholu. Przyznam, że trudno mi zrozumieć jego ideę - bo ani to "normalne piwo", ani "piwo bezalkoholowe"... Ale czy warto w ogóle się nad nim pochylić?
Kormoran postanowił zrobić coś ciekawego, ponieważ opisywane piwo nie jest zwykłym eurolagerem, ale APA - czyli jasnym piwem górnej fermentacji, zawierającym amerykańskie chmiele (o charakterystycznych, cytrusowych aromatach). Faktycznie tak jest! Po zdjęciu kapsla chmiel od razu daje o sobie znać. Intensywny aromat, nieco cytrusowy - a samo piwo jest dość mętne, z niezłą pianą. Po pierwszym chmielowym natarciu wyczułem w zapachu również delikatną nutę słodową, która jednak szybko się poddaje. 1 na 100 ma przyjemną, gładką teksturę (zapewne dzięki użyciu słodu żytniego) i sporą goryczkę - w smaku trudno wyczuć cokolwiek innego poza chmielami, słodowej nuty brak. Dobrze orzeźwia, aczkolwiek ja nie jestem fanem zasypywania piwa wiadrami chmielu. Jeśli ktoś lubi - polecam. Oraz przyznaję, że nawet piwa bez/niskoalkoholowe mogą być ciekawe!

Lindemans Oude Gueuze Cuvée René

Podobno 4 sierpnia był Międzynarodowy Dzień Piwa i Piwowara, wobec tego postanowiłem wydobyć ostatnią butelkę z mojego belgijskiego zamówienia.
Oude Gueuze to przedstawiciel gatunku gueuze, czyli mieszanki młodego i starego lambika (o lambikach pisałem więcej przy okazji tego wpisu). Przy czym słowo "młody" ma w przypadku lambików zupełnie inne znaczenie - jest to zazwyczaj piwo 1-roczne, a "stare" ma 2-3 lata. Młody lambik nie jest jeszcze do końca odfermentowany, gdyż dzikie drożdże pracują bardzo powoli. Wobec tego wnosi do starego lambika cukry, które po dalszej fermentacji w butelce nagazują piwo. Poza tym młodsza część mieszanki tonuje kwaśność tej starszej. Jak nietrudno odgadnąć, gueuze jest kwaśne - a wersja "oude gueuze" nie jest dosładzana.
Bardzo lubię etykiety Lindemans, ta również przypadła mi do gustu. Butelka prezentuje się znakomicie. Umieszczono na niej datę rozlewu (październik 2015) oraz datę ważności (gdzieś w 2021, choć oczywiście nie należy się tym zbytnio sugerować). Zdjąłem kapsel, odkorkowałem i od razu urzekł mnie aromat - orzeźwiający, kojarzący się z białym winem, moszczem i jabłkami. Łączą się z tym oczywiście akcenty stajenno-piwniczne. Piwo ma ładny, złoty kolor i niewielką pianę. Chciałem głębiej przeanalizować aromat, ale nie potrafiłem mu się oprzeć i wziąłem pierwszy łyk. Smak również przypomina białe wino, choć jest też zdecydowanie kwaśny - ale w przyjemny, rześki sposób. Każde zbliżenie szkła do ust i nosa prezentowało jakby nieco inną kombinację nut - raz jest to wino, innym razem agrest lub jabłka, a wszystko podszyte "starym" aromatem, który również mieni się od piwnicznego do wyraźnie korkowego.
Całość sprawiła mi dużo przyjemności! Jeśli nie odstraszają Was "dzikie" aromaty, otworzy się przed Wami złożony i fascynujący trunek.